Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Διαφορετικότητα και προκατάληψη...


Την Παρασκευή 31/01/2014 και τη Δευτέρα 03/02/2014 πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του σχολείου μας διήμερο βιωματικό σεμινάριο με τίτλο "Διαφορετικότητα και προκατάληψη", για τους μαθητές της Α' και Β' Λυκείου.
Το σεμινάριο οργάνωσε και συντόνισε η κα Ίντα Ελιάου, συμβουλευτική ψυχολόγος της πόλης μας.


Οι μαθητές παρακολούθησαν το σεμινάριο με μεγάλο ενδιαφέρον, εργάστηκαν σε ομάδες, εκφράστηκαν ελεύθερα και αυθόρμητα και μέσα από βιωματικά παιχνίδια έφθασαν μόνοι τους στο στόχο του σεμιναρίου: αποδοχή της ισότητας όλων των ανθρώπων,ανεξάρτητα από τη διαφορετικότητά τους (φύλο, θρησκεία, εθνικότητα, χρώμα...). Παρόντα ήταν και μέλη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων.



 Παρακάτω ακολουθούν δυο λόγια απο το κείμενο

"Η προκατάληψη εχθρός της αλήθειας" 
του συγγραφέα Σαράντου Καργάκου

Οι άνθρωποι δε γεννιούνται προκατειλημμένοι· γίνονται. Η προκατά­ληψη γεννιέται από την τυφλή προσήλωση σε ορισμένα δόγματα, από την ημιμάθεια, από τη μονομερή πνευματική καλλιέργεια, από το θρησκευτικό ή πολιτικό φανατισμό ή από τον ηθικό πουριτανισμό.

Οποιαδήποτε κι αν είναι η αιτία που τη γεννά η προκατάληψη είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας. Η αλήθεια απαιτεί μια συνεχή πνευματι­κή κίνηση, ενώ η προκατάληψη είναι στατική. Κολλάει το πνεύμα σε απολιθωμένες αντιλήψεις και στομώνει τον προβληματισμό. Τη στιγμή, που όλα εξελίσσονται, αν οι ιδέες μένουν ακίνητες, τότε σαπίζουν μέσα στον αναχρονισμό τους.

«Ο άνθρωπος που δεν ανανεώνεται πνευματικά, πεθαίνει, όπως το φίδι που δεν μπορεί ν' αλλάξει δέρμα», έγραψε κάποτε ο Νίτσε. Η προκατάληψη εμποδίζει την ανανέωση του πνευματικού εξοπλισμού. Με τις δεσμεύσεις της κάνει το πνεύμα νωθρό. Πνίγει την ανησυχία και κάθε νέα πνευματική λειτουργία. Εμποδίζει τον άνθρωπο να ενημερωθεί πλατύτερα. Του βάζει παρωπίδες και έτσι του επιτρέπει να βλέπει μόνο ό,τι οι παγιωμένες και εδραιωμένες πεποιθήσεις του, του επιτρέπουν να βλέπει.

Και το χειρότερο είναι ότι η προκατάληψη αποκοιμίζει τον άνθρωπο, νανουρίζοντάς τον με την ιδέα ότι τα ξέρει όλα. Έτσι ένας ημιμαθής περνάει για παντογνώστης, ένας αμαθής νομίζει ότι έχει την ικανότητα να σκέπτεται, ενώ η μεγάλη μάζα αρκείται σε μια ευκολοχώνευτη πνευματική τροφή, που τη δέχεται σαν θρησκευτική πίστη.

Ο προκατειλημμένος αρνείται το διάλογο γιατί δίνει απόλυτες διαστά­σεις στα «πιστεύω» του και φυσικά δε δέχεται καμιά αμφισβήτηση γι'αυτά. Απορρίπτοντας όμως κάθε συζήτηση, ακόμα και αν οι απόψεις του είναι σωστές — πράγμα σπάνιο γι' ανθρώπους που έχουν σαν αρχή τους να μη συζητούν ποτέ — έχει χάσει τη μισή αλήθεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου